Şarampol
Dün gözünü kapatan rüzgarın Şimdi baygın uykusunu aralayan Parçalayan gözlerini Yuvarlayan sert bir kâbusa şarampolden Bir pürüzsüz ölüm cereyânı Kavramışken kokusunu ıslak toprak ve ihtiyar ağaçların Ciğerlerini doldurmadan koşuyor Başını döndüren enfes rayihanın sarhoşluğu Beynini dolduran, aşan vakitleri dehşet bir haz bu Geriyor kollarını geriye en gergin uykusuyla rüzgarın Kendini zapt ederek soluyor göğsüne göğü Endişesi çok çekerse içine solacak sanmasından mavi çölü Sanki cennetten bir koku burnundaki Koşuyor oysa bilinci bir adım ötesinde Terk etmekte yüzünü, yavaşça her uzvunu Sersem bir serkeşlikte dizleri Olacak hep takipte olanı Duyuldu işte şakakta iz bırakan o gürültü Göründü dikenli taşlar üzerine yığılıp saplanan kanlı vücudu Hareketsiz bakışları ardında alabildiğine bir sis Kaplamış her yeri, ta ki cehennemi Uyuşmuş bedenini ağlarken görüyor köşesinde kayalığın Sona kalmış bir damla gücüyle uzatıyor kolunu Kendine uzanıyor başkası sanarak Düşmesin diye aşağı. "Se...