Leyâli Girizân

Bir sinsi kurdela Birbirine kapalı dünyaların ara kapısında sallanan Tüm boyutlara açık cesur anahtarlar bağı Kurdela! Herkese uzak bize yakın bu bağ Onlar yani biz olmayan herkes Korkup kaçtıkları kendi yarınları Dününü bilmezden taşınır bugüne umarsız kölelik  Dünya uzak bir yerken bize Dünya her şeyi yerken üstelik  Utandırır birbirine sırt dönen yakınları Bir tuhaflığı saklar bu saflık Her dünyadan bize koşanı Alemlerden taşanı Kalpten kalbe taşınanı Bağlar bu kadim bağlar bağı  Kurdela!  Her kalıba sığan bir tek sığamayan sol yana Ne tür bir gizdir bu ne fena  Ah ki bir rüzgar eser ilk aydınlığında sabahın Okşayan yüzü o şefkatli el bizden yana Öteler doludizgin bir aydınlık kuşağı Dünya kolu kırık bir korkuluk bahçemizde Erişmeyen kol Umudunu sular anne kuşların Bahçeler de ölür sonra bulur baharını Kapılar kapalı kapılar bağlı Kem dizili dillerde Size yasak bize tuzak bu kurdela Her tür hoş sesten daha bir hoşken sesi Dindiren tüm öfkeyi sitem...

Kapkara kasvetin kavurucu közleridir üzerinde yürüdüğü İnanmadığı bir gerçeği hep teğet geçmiş yine geçmekte Susuzluktan ölmüş birine su taşımakta durmadan Elleri dolu elleri boş değil Fakat acı ki Doldurulmaz bir boşluğun mevcudiyeti dolanmakta ayağına Haberi var her şeyden ölümden değil Tek yanan ayakları sanıyor oysa Kalbine kadar yükselen hardan habersiz Beynini eriten lavdan habersiz Habersiz susuzluktan öleceğinden yanmaktan değil Öfkenin kül ettiği dârdan habersiz Susayarak yürüyor üstelik hiç susmayarak Şaşarak yürüyor üstelik hiç şaşırmayarak Az hapşırıp çok yaşayarak. Evler var evler sanki Koyu gök yansımış duvarlarına Sığınak evler temeli sarsık duvarı çatlak evler Sığınak evler yoksun sığınmaktan Kuş var örümcek var örten her gizi Mağarayı setreden sonra bir bir evleri Ağaçlar var süsü tüm esrarın Ağaçlar ki efsunlar örülü damarlarında O bunu bilmez ona yeter set çekmek kusurlara Söküp atmak geçmişi bir kenara parça parça Ona yeter! Ama yetmez bir kızılçamın başımıza dö...