Leyâli Girizân

Adımı sayıkladı zaman Durmadan ve sessizce uzadı dilinde ismim Bir soluk aradım peşinde yolun Durmadan ve sessizce uzadı elinde cismim Adımlarımı boynuma dolayan yolda Kendime aradım da bulamadım bir nefes dahi Durmadan ve sessizce uzadı önünde fikrim Merhameti yoktu yolun Yoktu yüzü onun Koştum, düştüm, aştım ve güldüm Bekledim ki erişsin kolları canıma Dönsün çehresi benden yana Durmadan ve sessizce uzadı içinde vaktim Oysa sevinmedi yol buna, oysa sevmedi beni yol Uzadı da uzadı ta ki uzanmadı kanadı Baktım ve küstüm Açmadım ağzımı, dökmedim sözümü Bir kez susmadım oysa Bana öfkesi neydi, bilmedim bunu Derman sandığım zamana sığınışlarım büyüdükçe anladım Zaman bir hapisti yürümedikçe yolumda Ayak bastığımdı asıl dostum Durmadan ve sessizce uzadı gönlümde sesim Adımımın sahibi tuttu elimden, Ben aradım, oysa soluğumu buldu yolum Koydu göğsümün tam özeğine, özüne ruhumun Adımlarım güç buldu okşayarak saçlarımı Durmadan ve sessizce uzadı yanımda y...

Kim değil nereli olduğu, Merakı kuşattı kirpik uçlarımı Acının menbaıydı gözleri Vatanı talan bir serçeydi tutsak Hür dağları zincirli Kendi göğünü özleyen bir yavru yılkı Gülümsemesi, sesini kapatışı Örtüşü o çizik kalbi, eğişi başını, Buğulu gözleriyle arza nefes aldırışı Kaçması en ufak köşesine dünyanın Ki bedeninde kırmızı izler Biliyor, canını yakan en yakını Susmuyor fakat, Karşıma geçmiş bir oyuncağı oynatıyor Konuşmuyor, konuşturuyor Sessiz kalsa sorarım biliyor Öyle sanıyor, benden habersiz, Kısıyor sesini, babamla geldim diyor Halbuki kimsesiz Tutmamış ki elinden onu sürüyen Kurtulmak olsa kaçar Yaralı küçüklüğüne bürünür ve uçar Oysa yok çıkışı, Sonsuz bir çığ bu prangalar Dökük çehresinden yayılan masumiyet ışığı Keşke ben olsam o değil de Döken bir ömür gözyaşı Taşına dahi sarılacağı yuvası, Koşsa da ondan yana Ben olsam düşen durmadan Ve üstünde yol aldığı toprağı Ben olsam Olmasa o yaralanan