elma ağacı

-
bir tanecik yanlış yargının kahrettiği her şeye
küsmüşüz gibi sabaha açılan zincirli kapısı kalbin
boğaza oturmuş yumrunun sıktığı yumruk
gibi baş döndüren bulanık halleriyle
vertigoların da susmuşluğuna yakılan anız
seslice söylemediğim her şeyin yer ettiği o
kafes boşluğundan bakıyorum sana
biliyorum duyarsın beni duydun evet o budur
bu ise yalanların örttüğü dürüst bir çöl
böceğinin zehrini akıtır en yeşil damara
bir katre sarsık güven huccesini sallandırır
en kalın halatı hayyel kayyumun
yer etmiştir tüm kutsallığıyla kendinden haberi olmayan agnostik patriği vatikan'dan suud'a
durduğu yer baştan yanlış kafasız sakalların
eğer bu bir mana yükleyecekse davud'un
yıldızından koparılmış sünepe bir bayrağa
mesela lanet olsun fötr şapkasından güç alıp
mülkün sahibine tüküren adama
biz boş verelim şimdi adaletini pek adil yargıçların
onlar sadece görüneni görür biz işin ötesine
koşmak derdini okşayalım asıl
biz bizi ilgilendirmeyene bakmayalım durup
durup evet durmamak elzem çünkü yamalı
bir pantolon durdukça yırtılıyor bu defa
iki bacağından asılan akrepler kemirmekten ileri gidiyor beynini pantolonun
iki paça yok olmak üzere
durma
yüzünü solduran, elinde parçalanan zamanı
kim bıraktı oturduğun masaya onu anlat
masa ki paramparça bir cahil aklını temsil
eder gibi gürültü çıkarıyor
bu değil benim sana sunduğum
bir elma ağacı değilim ama umudun olmaktır umduğum
yalancı bir sandalyede oturmak da bir nevi
bulaşıcı hamallıktır şeytandan insana
yalan söyleyen sandalyeyi tavus kılıklı biri
uydurmuş dedi tavus kılıklı başka biri bana
tıpkı suçunu yüklediği gibi bir elma ağacına
sandalyeler konuşmaz onlar askılıktır
mevtanın ceketi tebessüm eder üzerinden bakana
sandalyeler bazen konuşur
ben de bazen konuşurum mevta değilim ceketim yok askıda
alnımı gürültülü masaya yaslamaktan daima bulutlu bir yöne saparım
hayaletini beslerim kara palavraların bazen
bazen kandırırım kendimi pembe papatyalarla
ama bu bana soru sorma cesareti vermez
çünkü sen beni duydun
evet o budur
bu ise elma ağacından bize gülümseyen gül beyazı çiçeklerin içimize serptiği umuttur

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Leyâl-i Girîzân

-
Resim
Bütün şiirlerim hayal toplayan okuyucular içindir.  Okuyucular fecr dolu gecelerde aşk ayrılığı ile yorgun düşerler. Kış göçmen kuşlarına özgü bir korkuyla, titreyerek, Ölgün uçan bütün gecelerim hasret doludur.  Şu uzaklara kanat açan beyaz güvercinlerle birlikte Ufuklardan batan seherlerimdir. Beyaz sayfalar üzerindeki siyah satırlar, Uçan o kuşların harap olmuş kanat gölgeleridir. Bu ahlar bütün onların nâmesidir Ve her şiir bir aşk kuşunun yuvasıdır. Kitabımın gizli bir köşesinde gömülmüş olan Ya solgun bir kamelya veya bir menekşedir. Bilsen, o hangi sînede verem olmuş Ve acaba kimin ruhunun hararetiyle ömrü bitmiştir. Meçhul okuyucularım sakın gücenmeyiniz, Dudaklarımdan usanmış o ismi söyleyemem. Bu bir peri ki çoğunlukla aşk bulvarıma gelir, Benimle altın kanatlı gecelerde gezerdi. O sevgili şu hasta ruhuma bazen acırdı; Bana nefesiyle sıcak ve müstesna bir iklim sunardı. Başka dünyada gezinmeyi sevmem, Hayalimin kırık kanadı sürüklenir yerde. Benim fikrimin gezinti ye...
Devamı

Bazen

-
Resim
Yıllardır düşüncesi salmaz gecemi Kabuk tutmaz yaran bulaştı kaderime Sarıldım diye yüzü gülmez talihine Ağrımaktan bir ceset taşımaktayım ellerimde Ağrıyor, ağlıyor kollarım sana sarılı Biz olamayız onlardan İnsan böyle bir mahluk Bazen insan böyle bir kofluk Acele işe koşan şeytanlar gibi hatalara dolaşık Yürüdüğü yollar belli içi dışı karanlık Yazık ki o buna alışık Kalbi sorgulamaz  Aklı hiç olmamış ki karışık Bunca kiri temizlerken gök Bazen ağlar ki müzmindir Dünya böyle bir varlık Bazen yokluklarla açığa çıkan Dünya bazen böyle bir hurdalık Kollarım ağrıyor anne Anne kollarım ağlıyor Yollarım sana dönük Hep çıkmaz sokak önüm Ne buldum bilmiyorum da benim oldu tüm cihan Biraz kabulsüz hislerim, kırık bir can elimdeki Kesiyor neye dokunsam, kesiyor nereye baksam Yara bere, acımak ve hep ağrımaklar çepeçevrem Bu sanki hiç de manasız değil içimde Bendeki biraz, Evsiz kalmış çocuğun hediye bir oyuncaktan dünyalar edinişi Yerim yok değil yerim belli Huzuru kovalarım köşe bucak Bul...
Devamı

Çünkü

-
Resim
Ödüm kopardı kıştan Konforunu yitirmiş her karşılıklı hissi koparan bir şey gibi kopardı ödüm Kıştan Kardan Kordan Bir ısınır bin soğurdu içim Kimsin ve bu ne cüret Kimdin de büyüdün kocamansın Görmeden evvel bildim Bu mâni değil ki kırılmış koparılmış her ne varsa hiç birine Duydun konuştum Konuştun duydum Oysa kopardı ödüm Yardan Vardan Yaralardan Varlığı bir Yaradandan Ellerimi kalbimi çocukluğumu hayallerimi Yakardı Bozardı Utanmazdı Bir de durmadan yazardı Küçük bir kızdı  Kopardı beni bir sayfa varsayıp acımadan Yakasını iliklerken kır saçlı anlamların Büyüdü, büyüdün bende Bir büyüydü ki Kopardı ödüm Durup fark etmek bildirildi sonra koşarken son basamağa erişelim diye Yavaş koştuğum bir aceleydin Beklerim dedin bekle Bekle korkma Bekle bıkma Beklerim çünkü seni ta ki bucaksız akşamlarda ışıklara karışan sesinçün Beklerim korkma Beklerim bıkma
Devamı