Yanık Paltolar

-

kapısı çarpılmış her güneşli günde
var olan tüm yokluklara küskünüm
kalbimdeki lalelerin hasadıyla başladı
sevmek ülkesine yayılan bu hüzün
her gün ardı bomboş kapımın
serpilen taneleriyle yağmurun
bir ben ıslandım 
                 bir gelen bana 
                                        bir bir
                                                  birlikte
bir pitoresk ah bu nasıl risk tuğla tuğla
pencerem dökülmüş alçısı renk renk 
ah pitoresk ah gönlümün gümüş taçlı kuğusu
kolladığım sensin yıllar yılı
ne güzelliksin bilsen çıldıracak olur yapamazsın 
bucaksız laleler ormanı solum
gözlemekteyim soluyarak o sonu
kokladıkça hapsolduğumda saklı
önüme uzanan ince sırlı bir yol bu
görürüm insan kendini doğrar gün boyu
parmaklarından başlayarak
doğrar kendini insan gün boyu
görürüm
parmaklarından başlayarak
gün doğar gün batar kaybolur birden ay
yerini bulut halelerine bırakır yıldızlar
sen beni bilmezsin daha o zamanlar
uzak yollar uzun yıllar
kulaç kulaç adımlar 
iri yarı adamlar
bilmeyiz nereden çıktı kim bunlar
dünyayı paltosuyla ısıtan babalar
ağlatırlar ağlamazlar 
yakar yıkar ve bundan bir an yılmazlar
kuvvetiyle kurutulmuş bir yaldızın 
süsü her tür hissin büyünün 
büyüten beni gün be gün 
bir güç ki çevrelemiş yüzümü 
elleri yumru yumru bir bebek
bir güç ki dünyaya bakışımı bürümüş fer fer
bir güç ki fırlamış kaşlarımdan
söyleyin kim bunlar
iri yarı adamlar 
dünyayı paltosuyla ısıtan babalar
bunlar onlar olamazlar
gözleri de izleri de yabancı adamlar
ağlatırlar ağlamazlar 
yakar yıkar ve bundan bir an yılmazlar
bir güç ki güç tanımaz bir O var
söyleyin kim bunlar !
laleler ormanımı kor kor yakanlar 
yansınlar 
önümde putlara benzer duvarlar
iri yarı adamlar 
bırakalım dünyayı ısıtsınlar
yansınlar ki yansın kerpiçten canavarlar
yansın içlerinde birikmiş kalıp kalıp betonlar
palto ceplerine yerleşmiş yılanlar 
bu adamları rahatlatan da öldüren de onlar
eski dünya olsa yine bu çiçekler solarlar
bu dünya benimse onlar ancak düş kovalarlar
böylece dönmüş ve kızıl gözlerini dikmişken
durup belki bana sorarlar
mahvımızı dilerdik sen miydin bizi karalayan
döktüğümüz dikenleri yollardan toplayan 
kurduğumuz planın kurdu olan sen miydin de
geçti başımıza çatal tacı şeytanın
peki bunca derdi başa saran sen miydin ben miydim
ben miyim peki yanan paltolarla
ben neyim ki yanmaktan başka?
neden ateşe attın atalarım benim o yılanlar
burnumuz eğilmez bizi görmek için devireceksin
yok bunu başaranlar 
senin ruhuna gelecek huzur benim elimdeki tüccarlarda
yok mu alan elimde satılık huzur var!
biz huzuru paltolarımızın iç cebinde saklarız 
yok yok onları ancak satarız
bedava bulmuşsak da kârımıza bakarız
burnu eğilmez iri yarı adamlar
yaktılar yandılar yılmadılar
nitekim yıkıldılar ve gözleri
yuvalarından fırlayıp yuvarlandı bayırlara
iç ceplerinden çıktı huzur döküldü içimize
sonlandı esaret
iri yarı adamlar (h)iç muhasebe yapmadılar
söyleyin kim bunlar
babalarımızı tutsak tutan ruhlar
şatafatlı paltolar içine saklanan
laleler ormanımı yakanlar 
ateşleri sönecekken yağmurdan kaçanlar
ıslak palto içinde çürümeye mahkumlar
söyleyin kim
durmadan yakıp her zaman ateşine koşanlar
Yansınlar!

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Leyâl-i Girîzân

-
Resim
Bütün şiirlerim hayal toplayan okuyucular içindir.  Okuyucular fecr dolu gecelerde aşk ayrılığı ile yorgun düşerler. Kış göçmen kuşlarına özgü bir korkuyla, titreyerek, Ölgün uçan bütün gecelerim hasret doludur.  Şu uzaklara kanat açan beyaz güvercinlerle birlikte Ufuklardan batan seherlerimdir. Beyaz sayfalar üzerindeki siyah satırlar, Uçan o kuşların harap olmuş kanat gölgeleridir. Bu ahlar bütün onların nâmesidir Ve her şiir bir aşk kuşunun yuvasıdır. Kitabımın gizli bir köşesinde gömülmüş olan Ya solgun bir kamelya veya bir menekşedir. Bilsen, o hangi sînede verem olmuş Ve acaba kimin ruhunun hararetiyle ömrü bitmiştir. Meçhul okuyucularım sakın gücenmeyiniz, Dudaklarımdan usanmış o ismi söyleyemem. Bu bir peri ki çoğunlukla aşk bulvarıma gelir, Benimle altın kanatlı gecelerde gezerdi. O sevgili şu hasta ruhuma bazen acırdı; Bana nefesiyle sıcak ve müstesna bir iklim sunardı. Başka dünyada gezinmeyi sevmem, Hayalimin kırık kanadı sürüklenir yerde. Benim fikrimin gezinti ye...
Devamı

Bazen

-
Resim
Yıllardır düşüncesi salmaz gecemi Kabuk tutmaz yaran bulaştı kaderime Sarıldım diye yüzü gülmez talihine Ağrımaktan bir ceset taşımaktayım ellerimde Ağrıyor, ağlıyor kollarım sana sarılı Biz olamayız onlardan İnsan böyle bir mahluk Bazen insan böyle bir kofluk Acele işe koşan şeytanlar gibi hatalara dolaşık Yürüdüğü yollar belli içi dışı karanlık Yazık ki o buna alışık Kalbi sorgulamaz  Aklı hiç olmamış ki karışık Bunca kiri temizlerken gök Bazen ağlar ki müzmindir Dünya böyle bir varlık Bazen yokluklarla açığa çıkan Dünya bazen böyle bir hurdalık Kollarım ağrıyor anne Anne kollarım ağlıyor Yollarım sana dönük Hep çıkmaz sokak önüm Ne buldum bilmiyorum da benim oldu tüm cihan Biraz kabulsüz hislerim, kırık bir can elimdeki Kesiyor neye dokunsam, kesiyor nereye baksam Yara bere, acımak ve hep ağrımaklar çepeçevrem Bu sanki hiç de manasız değil içimde Bendeki biraz, Evsiz kalmış çocuğun hediye bir oyuncaktan dünyalar edinişi Yerim yok değil yerim belli Huzuru kovalarım köşe bucak Bul...
Devamı

Çünkü

-
Resim
Ödüm kopardı kıştan Konforunu yitirmiş her karşılıklı hissi koparan bir şey gibi kopardı ödüm Kıştan Kardan Kordan Bir ısınır bin soğurdu içim Kimsin ve bu ne cüret Kimdin de büyüdün kocamansın Görmeden evvel bildim Bu mâni değil ki kırılmış koparılmış her ne varsa hiç birine Duydun konuştum Konuştun duydum Oysa kopardı ödüm Yardan Vardan Yaralardan Varlığı bir Yaradandan Ellerimi kalbimi çocukluğumu hayallerimi Yakardı Bozardı Utanmazdı Bir de durmadan yazardı Küçük bir kızdı  Kopardı beni bir sayfa varsayıp acımadan Yakasını iliklerken kır saçlı anlamların Büyüdü, büyüdün bende Bir büyüydü ki Kopardı ödüm Durup fark etmek bildirildi sonra koşarken son basamağa erişelim diye Yavaş koştuğum bir aceleydin Beklerim dedin bekle Bekle korkma Bekle bıkma Beklerim çünkü seni ta ki bucaksız akşamlarda ışıklara karışan sesinçün Beklerim korkma Beklerim bıkma
Devamı