Leyâli Girizân

Kimsenin suçluluğu onarmaz hasarı Suç ki saçlarını yolar masumların Yolu üzere çiğnenmiş kimse eğer Teşvikidir olanın Suç ki elden gideni koymaz yerine Sinesi yangın simanın Yeri yok o çok adil nihayette Ve yitenden doğar hiç yitmez ağrılar Avuçları yaradır çocukların Hakikat şu ki dünya bundan mahrum kalamaz Dünya bunu hiç vaat etmiş bile olamaz Kalbi sökük çocuklar büyür büyür Büyür kalp yamaları Öyle ki dünya yaraların membaı Seslerimiz örtülür umut bezeli yorganlarla Ve biz örtülürüz niyeti bozuk kanunlarla Yol bizim olsa davranırız kavgaya Fakat! Fakat zor yürüyoruz bastonlarla Suçlusu biziz ayağa kalkamamanın Değil satılmış bir ruh değil şeytanla kurulmuş şirket Bu, dönüşmüş her şeyden haberdar teferruatlı bir pakta!

Bütün şiirlerim hayal toplayan okuyucular içindir.  Okuyucular fecr dolu gecelerde aşk ayrılığı ile yorgun düşerler. Kış göçmen kuşlarına özgü bir korkuyla, titreyerek, Ölgün uçan bütün gecelerim hasret doludur.  Şu uzaklara kanat açan beyaz güvercinlerle birlikte Ufuklardan batan seherlerimdir. Beyaz sayfalar üzerindeki siyah satırlar, Uçan o kuşların harap olmuş kanat gölgeleridir. Bu ahlar bütün onların nâmesidir Ve her şiir bir aşk kuşunun yuvasıdır. Kitabımın gizli bir köşesinde gömülmüş olan Ya solgun bir kamelya veya bir menekşedir. Bilsen, o hangi sînede verem olmuş Ve acaba kimin ruhunun hararetiyle ömrü bitmiştir. Meçhul okuyucularım sakın gücenmeyiniz, Dudaklarımdan usanmış o ismi söyleyemem. Bu bir peri ki çoğunlukla aşk bulvarıma gelir, Benimle altın kanatlı gecelerde gezerdi. O sevgili şu hasta ruhuma bazen acırdı; Bana nefesiyle sıcak ve müstesna bir iklim sunardı. Başka dünyada gezinmeyi sevmem, Hayalimin kırık kanadı sürüklenir yerde. Benim fikrimin gezinti ye...

Ödüm kopardı kıştan Konforunu yitirmiş her karşılıklı hissi koparan bir şey gibi kopardı ödüm Kıştan Kardan Kordan Bir ısınır bin soğurdu içim Kimsin ve bu ne cüret Kimdin de büyüdün kocamansın Görmeden evvel bildim Bu mâni değil ki kırılmış koparılmış her ne varsa hiç birine Duydun konuştum Konuştun duydum Oysa kopardı ödüm Yardan Vardan Yaralardan Varlığı bir Yaradandan Ellerimi kalbimi çocukluğumu hayallerimi Yakardı Bozardı Utanmazdı Bir de durmadan yazardı Küçük bir kızdı  Kopardı beni bir sayfa varsayıp acımadan Yakasını iliklerken kır saçlı anlamların Büyüdü, büyüdün bende Bir büyüydü ki Kopardı ödüm Durup fark etmek bildirildi sonra koşarken son basamağa erişelim diye Yavaş koştuğum bir aceleydin Beklerim dedin bekle Bekle korkma Bekle bıkma Beklerim çünkü seni ta ki bucaksız akşamlarda ışıklara karışan sesinçün Beklerim korkma Beklerim bıkma