ZOR


Biliyorum, omzum çekmese yükünü olmazdı sırtımda

Biliyorum, ola ki düşünmesem en kötüsünü şeylerin

Ve açılmasa önüme sahrası şükrün

Atlardım ilk ye's yamacından

Biliyorum,

Satırlarımı da gömüp sadrıma

Ardıma attığım tek suçlar bakışta bir kadem geri durmak olmadan

Bırakırdım bu çelimsiz gövdeyi boşluğa

Biliyorum,

Doğurmayan ve doğrulmayanın adı bir an eksilse dilimden

Nihayeti apaçık gördüğünü sanardı aklım

Oysa nihayet sonsuzluktu bu ferağda

Dursa her şey biraz, dursak hepimiz birden

Dönmese dursa başı bu tek gözlü devin

O da olmasa devrilen tepemize

Diniverse ruhumun tarifsiz sancısı 

Biliyorum, 

ZOR

...


Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Leyâl-i Girîzân

Bazen

Çünkü