Bazen

Yıllardır düşüncesi salmaz gecemi

Kabuk tutmaz yaran bulaştı kaderime

Sarıldım diye yüzü gülmez talihine

Ağrımaktan bir ceset taşımaktayım ellerimde

Ağrıyor, ağlıyor kollarım sana sarılı

Biz olamayız onlardan

İnsan böyle bir mahluk

Bazen insan böyle bir kofluk

Acele işe koşan şeytanlar gibi hatalara dolaşık

Yürüdüğü yollar belli içi dışı karanlık

Yazık ki o buna alışık

Kalbi sorgulamaz 

Aklı hiç olmamış ki karışık

Bunca kiri temizlerken gök

Bazen ağlar ki müzmindir

Dünya böyle bir varlık

Bazen yokluklarla açığa çıkan

Dünya bazen böyle bir hurdalık

Kollarım ağrıyor anne

Anne kollarım ağlıyor

Yollarım sana dönük

Hep çıkmaz sokak önüm

Ne buldum bilmiyorum da benim oldu tüm cihan

Biraz kabulsüz hislerim, kırık bir can elimdeki

Kesiyor neye dokunsam, kesiyor nereye baksam

Yara bere, acımak ve hep ağrımaklar çepeçevrem

Bu sanki hiç de manasız değil içimde

Bendeki biraz,

Evsiz kalmış çocuğun hediye bir oyuncaktan dünyalar edinişi

Yerim yok değil yerim belli

Huzuru kovalarım köşe bucak

Buldum mu sımsıkı tutarım kaybolmasından korkarak