Mevta Diyarı
Kaygım uzağa bakmakla neticelenir
Unutamayışın sızısıdır her gece şakağıma vuran
Asıl yüzler belirir yüzüm önüne
Görürüm kimmiş öz kim düşman
Bunca nümayişçiden soytarımı saklamak zor değildir
Zor değildir buna alışmam
Şimdi soruyorum ne işim var burada
Bu sitemkâr ruhlar arasında bulunuşum neden
Bir mânâsı olmalı bu gelişin
Mezarlığa gitmek değildi niyetim
Ayaklarım bu yöne çevrildi durmadan
Sonra tavafı başladı mevta diyarının
Anladım ki bir gün ölürmüş soytarılar
Soytarımı öldürdüğüm gün anladım
Anladım
Unutamayışın sızısıdır her gece şakağıma vuran
Bir yaralı kuştur sine-i sadparemde çarpan
Yarası içeridedir yarası benimledir bendendir
Bir demdir sonra
Akşamları kanat sesi işitilen huffâşın rüzgara verdiği ahenk
Öylece hayrandır ruhum her kuşa ufukta kanat çırpan
Anladım ki ölürmüş her yaralı kuş kırılınca kafesi
Anladım kırılınca sol kafesim
Soytarımı öldürdüğüm gün anladım
Kanı bozuk bu şehirde işim bitmişti iyiden
Anladım yerim de evim de ırak buradan
Anladım nefes aldırmadım ona
Aldığı her nefes düğümken boğazıma bunca nümayişçi arasında
Yaşatmak da öldürmek de zor olmadı onu iyiden
Nitekim öldü ve benden bir parça öldürdü giderken
Soytarımı yaşattı yalandan avuntular
Avuntular öldü ve geriye bakmadı yiterken
Koşan soytarımdı peşinden
Anladım
Yalanlar ölünce öldü yılanlar
Soytarım bir yılandı dostu çoktu bu cihetten
Faili ben değildim bu gayri meşru katlin
İstedim ama öl dedim ona, yaşama!
Bu sebeple beni işaret etti canı boynuna dolanmışken
Ardım dönük haykırdım uzaklaşırken,
Ufkumda kuşlara ölmek varken
Sen
hiç
yaşama!
Yorumlar
Yorum Gönder