mesele

-
Tutup kendimizi oradan oraya vurmanın manasını
oturup uzun masalarda beylik ve kof cümlelerle tartışabiliriz
Biz zor insanlar değiliz
Yalnızca seviyoruz böyle alengirli cemiyetleri
Ve uzun masalarda lüzumsuz meselelerle
vakit eğlemeyi seviyoruz naparsın?
Henüz gelişimini tamamlamamış bomboş ceviz kabuklarını yumuşatıyoruz gün be gün
İçi çürük bunca beyni her gün yumuşatıyoruz
Aramak yok aklımızda kendimizi çünkü
o kaliteyi tarihin belli bir döneminde yitirmiş gibi davranıyoruz
Üç maymun işlenmişken akıl kodlarımıza zorlamıyoruz hiç
Gereği kalmamış gibi yapmak en geniş çerçevede bize bir lüküs sunuyor
Niçin bir soru daha doğursun yaşıyor oluşumuz
Hele bir de masanın baş koltuğuna oturtmuşsak kendimizi
Allah! diyoruz ama bir kez ve mutluluktan
Allah o koltuğu bizden almadan aklımıza gelmiyormuş gibi yapmaya yeminliyiz sanki
Kendimizin bile iyi gün dostuyken ne diye sorguluyoruz eli bıçak sırtımızın santimini ölçenleri
Biz seviyoruz böyle saçaklı bucaklı inişleri
İniş ve hapsedilişler en büyük aksiyonumuz şu dayalı döşeli mekanda
Ha bir de fırsatımız olsa dünden razıyız düne geri dönmeye
Dünü özlemek başka biz günahlarımızı örtmek peşindeyiz
Gidip sorsak bir gün tarihin ilk insanına
Bunca düzenbazın varlığıyla kınanmayı
Tüm günahların senedini taşıyor olmayı
Adem olmayı bir sorsak ah!
Çünkü görüyoruz dört kitapta yasaklı her işin bariz tezahürünü
Her türlü eti yiyen, kardeşinin kanına ağzı sulananı
Görüyoruz
Dört kitaptan birine bile amenna diyen normal buluyor bu yaşantıyı
Birbiriyle çelişik bunca ruhsuz kadavrayı
biz görüyoruz
Vasfımız sönük sesimizle birlikte miskin tembeller oluşumuz
Görüyoruz bunu
 Mesele uzun masaları şuur şarkısıyla donatmak
Mesele bizi bize anlatmak
Mesele omuz omuza birbirimize can katmak
Mesele zor değil
Mesele olmalı bizim için derin bir nefes almak
Dursak ve sorsak bir gün
Tüm bunları tarihin ilk insanına ah!
Söylesene ey baba,
nedir âlem-i dârda bir Âdem-i cân olmak 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Leyâl-i Girîzân

-
Resim
Bütün şiirlerim hayal toplayan okuyucular içindir.  Okuyucular fecr dolu gecelerde aşk ayrılığı ile yorgun düşerler. Kış göçmen kuşlarına özgü bir korkuyla, titreyerek, Ölgün uçan bütün gecelerim hasret doludur.  Şu uzaklara kanat açan beyaz güvercinlerle birlikte Ufuklardan batan seherlerimdir. Beyaz sayfalar üzerindeki siyah satırlar, Uçan o kuşların harap olmuş kanat gölgeleridir. Bu ahlar bütün onların nâmesidir Ve her şiir bir aşk kuşunun yuvasıdır. Kitabımın gizli bir köşesinde gömülmüş olan Ya solgun bir kamelya veya bir menekşedir. Bilsen, o hangi sînede verem olmuş Ve acaba kimin ruhunun hararetiyle ömrü bitmiştir. Meçhul okuyucularım sakın gücenmeyiniz, Dudaklarımdan usanmış o ismi söyleyemem. Bu bir peri ki çoğunlukla aşk bulvarıma gelir, Benimle altın kanatlı gecelerde gezerdi. O sevgili şu hasta ruhuma bazen acırdı; Bana nefesiyle sıcak ve müstesna bir iklim sunardı. Başka dünyada gezinmeyi sevmem, Hayalimin kırık kanadı sürüklenir yerde. Benim fikrimin gezinti ye...
Devamı

Bazen

-
Resim
Yıllardır düşüncesi salmaz gecemi Kabuk tutmaz yaran bulaştı kaderime Sarıldım diye yüzü gülmez talihine Ağrımaktan bir ceset taşımaktayım ellerimde Ağrıyor, ağlıyor kollarım sana sarılı Biz olamayız onlardan İnsan böyle bir mahluk Bazen insan böyle bir kofluk Acele işe koşan şeytanlar gibi hatalara dolaşık Yürüdüğü yollar belli içi dışı karanlık Yazık ki o buna alışık Kalbi sorgulamaz  Aklı hiç olmamış ki karışık Bunca kiri temizlerken gök Bazen ağlar ki müzmindir Dünya böyle bir varlık Bazen yokluklarla açığa çıkan Dünya bazen böyle bir hurdalık Kollarım ağrıyor anne Anne kollarım ağlıyor Yollarım sana dönük Hep çıkmaz sokak önüm Ne buldum bilmiyorum da benim oldu tüm cihan Biraz kabulsüz hislerim, kırık bir can elimdeki Kesiyor neye dokunsam, kesiyor nereye baksam Yara bere, acımak ve hep ağrımaklar çepeçevrem Bu sanki hiç de manasız değil içimde Bendeki biraz, Evsiz kalmış çocuğun hediye bir oyuncaktan dünyalar edinişi Yerim yok değil yerim belli Huzuru kovalarım köşe bucak Bul...
Devamı

Çünkü

-
Resim
Ödüm kopardı kıştan Konforunu yitirmiş her karşılıklı hissi koparan bir şey gibi kopardı ödüm Kıştan Kardan Kordan Bir ısınır bin soğurdu içim Kimsin ve bu ne cüret Kimdin de büyüdün kocamansın Görmeden evvel bildim Bu mâni değil ki kırılmış koparılmış her ne varsa hiç birine Duydun konuştum Konuştun duydum Oysa kopardı ödüm Yardan Vardan Yaralardan Varlığı bir Yaradandan Ellerimi kalbimi çocukluğumu hayallerimi Yakardı Bozardı Utanmazdı Bir de durmadan yazardı Küçük bir kızdı  Kopardı beni bir sayfa varsayıp acımadan Yakasını iliklerken kır saçlı anlamların Büyüdü, büyüdün bende Bir büyüydü ki Kopardı ödüm Durup fark etmek bildirildi sonra koşarken son basamağa erişelim diye Yavaş koştuğum bir aceleydin Beklerim dedin bekle Bekle korkma Bekle bıkma Beklerim çünkü seni ta ki bucaksız akşamlarda ışıklara karışan sesinçün Beklerim korkma Beklerim bıkma
Devamı