safsata

-
biliyoruz ki aynı değil aynalar
her cinayet sonrası dişlerini fırçalayan cellat
biliyoruz ki aynı değil aynada
yaraları eş baykuşlar var
kafaları koparılmış
yani yaraları eş
kafalarını tam döndürebilen insan bile gördük
nesli tükense ne yazar yarasaların
tepetaklak bile olsa kan içer bu adamlar
kanımız her gün akarken ortasında dünyanın
kim taksın başına bayrağını zayıfın
karın şişiren yamyamlara kan lazım
durup da kim duysun ağlayanı
bukalemunlar var aramızda renkleri hep aynı
omurgasız canlılarla her gün paylaşıyoruz avları
insanın insana son katlanışını gösteren
son zamanları dünyanın
işte hayreti çılgın safsataların
bu yüzden biraz daha hayat dilenecek değiliz
ve sırf bu yüzden kalkıp gitmek arzusu bizi delicesine titreten
biri def etse de şu yılgın ve şımarık toplantıdan ayrılsak
kovulduğumuz kapıda ağlayacak hiç değiliz 
biri bizi def etsin çabuk!
lolipopunu kaybeden çocuk
bu defa benim için ağlasın
kovulduğumuz kapıda ağlayacak hiç değiliz
gözümüze toz kaçtı-çökmedik-eğildik
eve dönerken fırın yandı ekmek kül oldu
eve dönerken ellerimiz yandı iş yaş oldu
eve dönerken ev yandı ev çöp oldu
biz bir genel durum güncellemesi olarak hiç varamadık eve
sınıfta kaldık afyonlanmış bir beyinle
ancak bunu uygun gördük kendimize
biz eve dönmeyi bu kadar abartmasak belki de yanmayacak saçlarımızın süpürgesi
ama tepemize binen alacaklının eseridir ezilmiş, kanı içilmiş bir kese
kesesi aklın
biz eve dönmeyi bu kadar abartmasak
yol serilir önümüze
biz hayatı bir ele bakmak sanmasak
biri el atar belki yükümüze
bu insanlar şeytanı üst tutarken rabb'e
biz eve dönmeyi abartsak ve sonumuzu böyle bulsak çok matah bir ölüm sayılmaz elbette
cellatın dişleri hep sarıydı
boğazını sıktıktığı insanların dişlerini hep kıskandı
cellatın evi ayna doluydu
hiçbirinde gözlerine bakacak cesareti yoktu
baksa görürdü taşmaya hazır birer kan çanağı
cellatın dişleri sarıydı
bu yüzden aynı değil aynalar
elinde milyon renkte milyon şekilde ayna var
çoğaldıkça dişlerine nefretini artıran milyon tane ayna
hep baktı onlara
ama bir kez kaygısızca sırıtmak yahut eskimiş fırçasını atmak gelmedi aklına
hayret!
hayreti çılgın safsataların

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Leyâl-i Girîzân

-
Resim
Bütün şiirlerim hayal toplayan okuyucular içindir.  Okuyucular fecr dolu gecelerde aşk ayrılığı ile yorgun düşerler. Kış göçmen kuşlarına özgü bir korkuyla, titreyerek, Ölgün uçan bütün gecelerim hasret doludur.  Şu uzaklara kanat açan beyaz güvercinlerle birlikte Ufuklardan batan seherlerimdir. Beyaz sayfalar üzerindeki siyah satırlar, Uçan o kuşların harap olmuş kanat gölgeleridir. Bu ahlar bütün onların nâmesidir Ve her şiir bir aşk kuşunun yuvasıdır. Kitabımın gizli bir köşesinde gömülmüş olan Ya solgun bir kamelya veya bir menekşedir. Bilsen, o hangi sînede verem olmuş Ve acaba kimin ruhunun hararetiyle ömrü bitmiştir. Meçhul okuyucularım sakın gücenmeyiniz, Dudaklarımdan usanmış o ismi söyleyemem. Bu bir peri ki çoğunlukla aşk bulvarıma gelir, Benimle altın kanatlı gecelerde gezerdi. O sevgili şu hasta ruhuma bazen acırdı; Bana nefesiyle sıcak ve müstesna bir iklim sunardı. Başka dünyada gezinmeyi sevmem, Hayalimin kırık kanadı sürüklenir yerde. Benim fikrimin gezinti ye...
Devamı

Bazen

-
Resim
Yıllardır düşüncesi salmaz gecemi Kabuk tutmaz yaran bulaştı kaderime Sarıldım diye yüzü gülmez talihine Ağrımaktan bir ceset taşımaktayım ellerimde Ağrıyor, ağlıyor kollarım sana sarılı Biz olamayız onlardan İnsan böyle bir mahluk Bazen insan böyle bir kofluk Acele işe koşan şeytanlar gibi hatalara dolaşık Yürüdüğü yollar belli içi dışı karanlık Yazık ki o buna alışık Kalbi sorgulamaz  Aklı hiç olmamış ki karışık Bunca kiri temizlerken gök Bazen ağlar ki müzmindir Dünya böyle bir varlık Bazen yokluklarla açığa çıkan Dünya bazen böyle bir hurdalık Kollarım ağrıyor anne Anne kollarım ağlıyor Yollarım sana dönük Hep çıkmaz sokak önüm Ne buldum bilmiyorum da benim oldu tüm cihan Biraz kabulsüz hislerim, kırık bir can elimdeki Kesiyor neye dokunsam, kesiyor nereye baksam Yara bere, acımak ve hep ağrımaklar çepeçevrem Bu sanki hiç de manasız değil içimde Bendeki biraz, Evsiz kalmış çocuğun hediye bir oyuncaktan dünyalar edinişi Yerim yok değil yerim belli Huzuru kovalarım köşe bucak Bul...
Devamı

Çünkü

-
Resim
Ödüm kopardı kıştan Konforunu yitirmiş her karşılıklı hissi koparan bir şey gibi kopardı ödüm Kıştan Kardan Kordan Bir ısınır bin soğurdu içim Kimsin ve bu ne cüret Kimdin de büyüdün kocamansın Görmeden evvel bildim Bu mâni değil ki kırılmış koparılmış her ne varsa hiç birine Duydun konuştum Konuştun duydum Oysa kopardı ödüm Yardan Vardan Yaralardan Varlığı bir Yaradandan Ellerimi kalbimi çocukluğumu hayallerimi Yakardı Bozardı Utanmazdı Bir de durmadan yazardı Küçük bir kızdı  Kopardı beni bir sayfa varsayıp acımadan Yakasını iliklerken kır saçlı anlamların Büyüdü, büyüdün bende Bir büyüydü ki Kopardı ödüm Durup fark etmek bildirildi sonra koşarken son basamağa erişelim diye Yavaş koştuğum bir aceleydin Beklerim dedin bekle Bekle korkma Bekle bıkma Beklerim çünkü seni ta ki bucaksız akşamlarda ışıklara karışan sesinçün Beklerim korkma Beklerim bıkma
Devamı