Aşağı

-
Boşluğa akan çıldırmaklar ardı
iç huzur karmaşasında yiten esareti kibrin
Her küçük sonla buluştuğunda ruhum
Bulurum onu
Bulur ve alırım yanıma
Yanım ki yandı
Yanan ki kaldı bu canda
Eksik bir taştı yarım yüce tabularda
Yarımdı varan o kisraya
Yazık ki tükenmiyor tükenişi vaktin
Zihnim bulanık sularda bir tabula rasa
Küçücük ellerini uzatıyor bir kız çocuğu titreyerek
Yetişmiyor kolum ki tutunup kurtulayım
Elimi uzatıyorum 
Düşüyor gözümden aşağı kız çocuğu 
Elimi çekerken kapıyor iri dişli bir kurt onu
Birer uçurum şelalesiyken göz pınarlarım
Aşağı bakıyorum
en aşağı gözümden
Kayalıklar yuvarlanıyor her ulumasında bir alaca kurdun
Düşüyor kurt şımarıkça ulurken
en aşağı
Korkunç bir gürültü patlıyor yuvarlanırken
aşağı
Biri duruyor tam karşısında bu tüy postalının
Saygı duymayı senden öğrenmedim diyor
Öl!
Ölmüyor ama yaşamıyor da
Karnından bir ses çalınıyor kulağıma
Nefes alan benim
Kurdu sen öldürdün diyor
Ben bunu inkar ediyorum
Titrek bir sesle ona dönerken
Dizlerimi buluyor ellerim
Kurt çoktan ölmüştü güzel yavrum ben seni öldürdüm
Ben seni öldürürken düştüm aşağı gözümden
Biz öldük uzanmadı kimse dönüp bakmadı
Biz öldük güzel yavrum bizdik iten birbirini
en aşağı
Bizdik yiten birbirinden
Sırtıma uzanıyorum ellerim kanıyor 
Kurdun karnı tek dokunuşuyla yarılıyor hançerin
Kız fırlayarak kucağıma düşüyor bu defa
ağlarken kollarım arasına sığınıyor
Ben bana sığınıyor yok oluyorum
Eriyor küçük kız eriyor kollarım
Şiddetli bir yağmur bastırıyor ve toprağa karışıyor tüm varlığım
Çocuk kalbim kalıyor toprak üstünde parçalara bölünmüş
Elle tutulamayacak kadar kor
Elle tutulamayacak kadar toz
Elle tutulamayacak kadar hor
Ne toprağa karışıyor ne yeryüzünde bir yer buluyor kendine
Harı nârından belli bu kalbi kimse tutamıyor 
düşerken
aşağı




Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Leyâl-i Girîzân

-
Resim
Bütün şiirlerim hayal toplayan okuyucular içindir.  Okuyucular fecr dolu gecelerde aşk ayrılığı ile yorgun düşerler. Kış göçmen kuşlarına özgü bir korkuyla, titreyerek, Ölgün uçan bütün gecelerim hasret doludur.  Şu uzaklara kanat açan beyaz güvercinlerle birlikte Ufuklardan batan seherlerimdir. Beyaz sayfalar üzerindeki siyah satırlar, Uçan o kuşların harap olmuş kanat gölgeleridir. Bu ahlar bütün onların nâmesidir Ve her şiir bir aşk kuşunun yuvasıdır. Kitabımın gizli bir köşesinde gömülmüş olan Ya solgun bir kamelya veya bir menekşedir. Bilsen, o hangi sînede verem olmuş Ve acaba kimin ruhunun hararetiyle ömrü bitmiştir. Meçhul okuyucularım sakın gücenmeyiniz, Dudaklarımdan usanmış o ismi söyleyemem. Bu bir peri ki çoğunlukla aşk bulvarıma gelir, Benimle altın kanatlı gecelerde gezerdi. O sevgili şu hasta ruhuma bazen acırdı; Bana nefesiyle sıcak ve müstesna bir iklim sunardı. Başka dünyada gezinmeyi sevmem, Hayalimin kırık kanadı sürüklenir yerde. Benim fikrimin gezinti ye...
Devamı

Bazen

-
Resim
Yıllardır düşüncesi salmaz gecemi Kabuk tutmaz yaran bulaştı kaderime Sarıldım diye yüzü gülmez talihine Ağrımaktan bir ceset taşımaktayım ellerimde Ağrıyor, ağlıyor kollarım sana sarılı Biz olamayız onlardan İnsan böyle bir mahluk Bazen insan böyle bir kofluk Acele işe koşan şeytanlar gibi hatalara dolaşık Yürüdüğü yollar belli içi dışı karanlık Yazık ki o buna alışık Kalbi sorgulamaz  Aklı hiç olmamış ki karışık Bunca kiri temizlerken gök Bazen ağlar ki müzmindir Dünya böyle bir varlık Bazen yokluklarla açığa çıkan Dünya bazen böyle bir hurdalık Kollarım ağrıyor anne Anne kollarım ağlıyor Yollarım sana dönük Hep çıkmaz sokak önüm Ne buldum bilmiyorum da benim oldu tüm cihan Biraz kabulsüz hislerim, kırık bir can elimdeki Kesiyor neye dokunsam, kesiyor nereye baksam Yara bere, acımak ve hep ağrımaklar çepeçevrem Bu sanki hiç de manasız değil içimde Bendeki biraz, Evsiz kalmış çocuğun hediye bir oyuncaktan dünyalar edinişi Yerim yok değil yerim belli Huzuru kovalarım köşe bucak Bul...
Devamı

Çünkü

-
Resim
Ödüm kopardı kıştan Konforunu yitirmiş her karşılıklı hissi koparan bir şey gibi kopardı ödüm Kıştan Kardan Kordan Bir ısınır bin soğurdu içim Kimsin ve bu ne cüret Kimdin de büyüdün kocamansın Görmeden evvel bildim Bu mâni değil ki kırılmış koparılmış her ne varsa hiç birine Duydun konuştum Konuştun duydum Oysa kopardı ödüm Yardan Vardan Yaralardan Varlığı bir Yaradandan Ellerimi kalbimi çocukluğumu hayallerimi Yakardı Bozardı Utanmazdı Bir de durmadan yazardı Küçük bir kızdı  Kopardı beni bir sayfa varsayıp acımadan Yakasını iliklerken kır saçlı anlamların Büyüdü, büyüdün bende Bir büyüydü ki Kopardı ödüm Durup fark etmek bildirildi sonra koşarken son basamağa erişelim diye Yavaş koştuğum bir aceleydin Beklerim dedin bekle Bekle korkma Bekle bıkma Beklerim çünkü seni ta ki bucaksız akşamlarda ışıklara karışan sesinçün Beklerim korkma Beklerim bıkma
Devamı